ΑΠΟΚΟΛΛΗΣΗ ΥΑΛΩΔΟΥΣ

            Το εσωτερικό του βολβού είναι γεμάτο με ένα κολλώδες ζελέ, το υαλώδες. Κατά τη διάρκεια της ζωής, το υαλώδες σταδιακά ρευστοποιείται και ελαττώνεται σε όγκο. Mοιάζει με σαμπρέλα μπάλας η οποία σταδιακά ξεφουσκώνει.

Τελικά το υαλώδες φυσιολογικά ξεκολλάει από την εσωτερική στιβάδα του τοιχώματος του βολβού, τον αμφιβληστροειδή, καθώς συρρικνώνεται. Αυτή είναι η διαδικασία αποκόλλησης του υαλώδους που συμβαίνει πάντα σταδιακά σε κάποια στιγμή της ζωής χωρίς επιπτώσεις. Η ρευστοποίηση και αποκόλληση του υαλώδους δημιουργούν τις φυσιολογικές μυοψίες (μυγάκια) που βλέπουν οι περισσότεροι άνθρωποι μετά από κάποια ηλικία όταν κοιτάζουν σε φωτεινό φόντο, όπως στον ουρανό μια ηλιόλουστη μέρα ή στην οθόνη ενός υπολογιστή.

            Ωστόσο, η ανύψωση ενός βάρους ή ένα έντονο σφίξιμο ή τράνταγμα μπορεί να προκαλέσουν απότομη αποκόλληση του υαλώδους από τον αμφιβληστροειδή. Αυτό ονομάζεται οξεία αποκόλληση του υαλώδους. Σε αυτή την περίπτωση, τα συμπτώματα είναι πολύ πιο έντονα, όπως έντονες μυοψίες ή και αστραπές (φωταψίες). Η φωταψίες γίνονται πιο έντονα αντιληπτές στο σκοτάδι και συνήθως αφορούν τα πλάγια του οπτικού πεδίου προς τα έξω, ενισχύονται δε κατά τις απότομες κινήσεις των βολβών.

            Στις περιπτώσεις οξείας αποκόλλησης του υαλώδους είναι επιβεβλημένη η βυθοσκόπηση από οφθαλμίατρο εντός λίγων εικοσιτετραώρων. Πρέπει να ελεγχθεί ότι καθώς το υαλώδες ξεκολλούσε βίαια από τον αμφιβληστροειδή, δεν προκάλεσε ρήξη του ίδιου του αμφιβληστροειδούς (ρωγμή). Στις περισσότερες περιπτώσεις κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Εάν όμως έχει δημιουργηθεί ρωγμή αμφιβληστροειδούς απαιτείται επειγόντως αντιμετώπιση (περιχαράκωση της ρωγμής) με Argon laser. Σε αντίθετη περίπτωση η ρωγμή εξελίσσεται σε αποκόλληση αμφιβληστροειδούς, η οποία απαιτεί πολύ σοβαρό χειρουργείο.

            Η αποκόλληση του υαλώδους χωρίς ρωγμή αμφιβληστροειδούς προκαλεί μεν ενοχλητικά συμπτώματα, ωστόσο είναι αθώα κατάσταση, δεν απαιτεί θεραπεία και βραδέως τα συμπτώματα υποχωρούν μόνα τους. Οι μυοψίες μπορεί να επιμένουν για μήνες ή και χρόνια και είναι ενοχλητικές, ωστόσο είναι ακίνδυνες και δεν χρειάζονται θεραπεία. Οι φωταψίες υποχωρούν πιο γρήγορα. Τις πρώτες εβδομάδες της αποκόλλησης του υαλώδους, συνιστάται ο πάσχων να αποφεύγει έντονη σωματική άσκηση και ανύψωση βάρους. Μπορεί να χρειαστεί να υποβληθεί σε βυθοσκόπηση αρκετές φορές μέχρι να υποχωρήσουν τα έντονα συμπτώματα. Υπάρχει δυνατότητα αντιμετώπισης των μυοψιών είτε με λέιζερ είτε χειρουργικά, αν και κάτι τέτοιο σπάνια προτείνεται.